Dedem anlatırdı: 1948'de yahudiler bizim topraklarımıza gelmiş ve sanki biz orada yokmuşcasına işgal etmişler. Bir kaç Arap ülkesi biraraya gemiş onlara saldırmış. Fakat onlar o zaman daha çok yer elde etmiş. Şaşılacak durum değil mi sizce de Allah aşkına? Nasıl olurda benim tek başıma taşla kovalayıp korkuttuğum bu yahudi askerleri, koskoca arap orduları yokedememişler!!! Hayret... Yahudiler bize kaç kere saldırdı, kaç defa ateşkes ilan ettiler sayısını ne rahmetli dedem hatırlardı, ne de şimdi babam hatırlıyor. Bende bu ateşin kesileceğine inanmıyorum. Doğduğumdan bu yana gökyüzünde hiç martı, güvercin görmedim.Belki de tepemize yağan bomblardan fırsat gelmemiştir kuşlara... Ama inandığım ve güvendiğim bir şey var ki, O da merhametlilerin en merhametlisi olan Allah (svt). Beni ve bütün mazlumları insafsız ve merhametten yoksun kulların insafına bırakmayan Rabbime hamd olsun. Biliyorum, O Muntakimdir. Biz mazlumların intikamını elbet alacak ve bizi dedemin söylediği eski günlerdeki izzetimize kavuşturacak ...