Hamas, Heniyye’nin öldürüldüğü saldırının 'İsrail' tarafından düzenlendiğini duyurdu.

453251967_1036326955159929_3420670818497059653_n.jpg

Hamas, Heniyye’nin öldürüldüğü saldırının 'İsrail' tarafından düzenlendiğini duyurdu.
Saldırıda Heniyye'nin bir korumasının da hayatını kaybettiği aktarıldı.

Dışişleri Bakanlığı, Hamas Siyasi Büro Şefi İsmail Heniyye'nin Iran'ın başkenti Tahran'da şehit edilmesine ilişkin, "Hamas Siyasi Büro Şefi Heniyye'nin Tahran'da gerçekleştirilen alçakça bir suikast sonucu katledilmesini lanetliyoruz" ifadelerini kullandı.

"Netanyahu hükümetinin barışa erişme niyetinde olmadığı bir kez daha gözler önüne serilmiştir" açıklamasıyla Ankara, gasıp Yahudi varlığıyla halen barışı düşündüğünü açıklamış oldu. 

Hamas Lideri İsmail Heniyye Tahran’da Suikast Sonucu Şehit Edildi

Asırlar boyunca dünyaya liderlik etmiş en hayırlı ümmettik. 

471491067_1153428750116415_8183525297660818446_n.jpg

Asırlar boyunca dünyaya liderlik etmiş en hayırlı ümmettik. Alemlerin Rabbinden gelen seçkin bir hidayete, büyük zaferlerle dolu şanlı bir tarihe, büyük bir geçmişe sahiptik. Cumhuriyetin ilanıyla birilikte o parlak ve şerefli günlerin çok uzağında, sömürgeci kâfirlerin egemen olduğu bir dünyada, derin bir geri kalmışlık ve ağır bir zilletin dayanılmaz yükü altında yaşamak zorunda bırakıldık. Bu büyük hüsrana yol açan nedenlerden biri de, İslam Ümmetine musallat olan “Yahudileşme eğilimi”dir.

Yahudileşme eğilimi, kısaca; dünya sevgisi nedeniyle Allah’ın (svt) hükümlerine itaat etmemek, Allah’ın hükümlerini beğenmemek, Allah’ın hükümlerini tahrif etmek, Allah adına hükümler uydurmak ve uydurulan hükümleri Allah’tanmış gibi göstererek Allah’a iftira etmek, Allah hakkında yalan uydurmaktır diyebiliriz.

Allah-u Teâlâ, Yahudilerle ilgili bu durumu şöyle açıklamıştır:

**“Allah’a verdikleri sözleri ve ettikleri yeminleri önemsiz bir dünya menfaatine satanlar var ya… işte onların ahirette hiçbir nasipleri yoktur. Allah, kıyamet günü onlarla konuşmayacak, onlara merhamet nazarıyla bakmayacak ve onları temize çıkarmayacaktır. Onlar için can yakıcı bir azap vardır. Ehlikitap’tan bir grup, okuduklarını kitaptan sanasınız diye kitabı okurken dillerini eğip bükerler. Halbuki okudukları kitaptan değildir. Söyledikleri Allah katından olmadığı halde: ‘Bu Allah katındandır!’, derler. Onlar, bile bile Allah'a iftira ediyorlar.” [Âl-i İmran Suresi 77-78]**

Yahudilerle başlayan bu eğilim sonrasında Hıristiyanları daha sonra da özellikle Hilâfet’in ilgasından günümüze kadar geçen yüz yıllık süre içerisinde maalesef ki Müslümanları da etkisi altına almıştır. Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem Efendimizin, söylediği; “Onları adım adım, karış karış takip edeceksiniz. Onlar bir kertenkele deliğine girseler, siz de onlarla birlikte gireceksiniz!” hadisi de bu gerçeği göstermektedir.

Yahudileşme eğiliminin en belirgin özelliği, hakka tabi olmamak, isyan edip reddetmek ve hakka isyanı meşrulaştırmak adına bahane ve mazeretler üreterek bu bahane ve mazeretleri öne sürerek batıla teslim olmaktır. Hakka tabi olanlar ve hak söz söyleyenler üzerinde baskı kurmak, onları değişik ithamlarla suçlamak, onları itibarsızlaştırmaya çalışmak ve onların aleyhinde kamuoyu oluşturmaya çalışmak da Yahudileşme eğiliminin görülen tavırlarındandır.

İslam Ümmetini oluşturan Müslüman halklar üzerindeki iktidar sahipleri, iktidar bürokrasisi, iktidara karşı çıkmayı, iktidarı eleştirmeyi, iktidarı muhasebe etmeyi, iktidara hak söz söylemeyi kendi çıkar ve menfaatlerine aykırı gören çevreler, Yahudileşme eğiliminin en fazla etkisi altında kalan gruplardır.

Yahudileşme eğiliminin etkisi altında olanlar, inançlarından hareket etmek yerine, hükümleri vakaya göre değiştirenler, çıkar ve menfaate, iktidar ve güce teslim olanlardır. Yahudileşme eğiliminin etkisinde olanlar gasıp Yahudi varlığı “İsrail”in Gazze’de bugüne kadar gerçekleştirdiği yıkım, katliam, mezalim ve soykırım karşısında harekete geçmeyip, yerlerinde çakılıp kalan iktidar sahipleri ile ordular ve onları savunanlardır.

Yahudileşme eğiliminde olanlar; şu günlerde de yaklaşmakta olan, miladi takvime göre yılbaşı/noel vb. kutlamaları kültürel değerlere aykırılık nedeniyle okullarda yasaklayıp yine o okullarda Allah’ın kanunlarını hiçe sayarak batı endeksli eğitim modeliyle İslam’ın güzide evlatlarının tertemiz zihinlerini kirletenlerdir.

Yahudileşme eğilimi, sadece İslam Ümmetinin İslam’dan uzaklaşmasına, zillete mahkûm olmasına ve geri kalmasına yol açmamış, aynı zamanda bütün insanlıkta sapkınlıklara, yozlaşmaya, toplumsal çöküntü ve buhranlara da yol açmıştır. Toplumda artan suç oranları, gençlerin mutsuz bir hayat sürmeleri, işsizlik, sağlık ve ekonomi alanlarındaki çöküntüler bu buhranın yansımalarından sadece birkaçıdır.

İnsanlığın ve Müslümanların en tehlikeli düşmanlarından biri olan Yahudilere benzeme ve Yahudileşme eğiliminin ortadan kalkması; ancak İslam Ümmetinin izzetli ve şerefli günlerine, Hilâfet’in İslam Ümmetine geri dönmesiyle mümkün olacaktır. Bunu mümkün kılmak ise biz Müslümanların çaba ve gayretine bağlıdır Öyleyse haydi bugünü milat olarak kabul edip İslam’ın var olduğu dönemdeki huzur ve güven ortamına, güç ve kudret sahibi günlerine geri dönmesi için var gücümüzle çalışmaya başlayalım.

**“De ki: “İşte bu benim yolumdur. Ben ve bana uyanlar bilerek Allah’a çağırırız. Allah’ın şanı yücedir. Ben, Allah’a ortak koşanlardan değilim.” [Yusuf Suresi, 108]**

Sümeyye Şeyma GÜVENİLİR

EY MÜSLÜMAN, BU SEN DEĞİLSİN!

İslam; insanın yaratılışına uygun olarak hükümler getirmiş, kadın ve erkeği birbirini tamamlayan bir bütün olarak görmüştür. 

471201547_1150982367027720_1865598617048590281_n.jpg

İslam; insanın yaratılışına uygun olarak hükümler getirmiş, kadın ve erkeği birbirini tamamlayan bir bütün olarak görmüştür. Rum suresi 21. ayette “Onlara ısınıp kaynaşasınız diye size kendi türünüzden eşler yaratıp aranıza sevgi ve şefkat duyguları yerleştirmesi de O’nun delillerindendir. Doğrusu bunda iyi düşünen kimseler için ibretler vardır.” buyurularak erkek ile kadın arasındaki ilişkilerin niteliği de belirtilmiştir.

İslam’da insana insan olarak bakılır ve dil, ırk, soy, cinsiyet gibi özelliklere bağlı bir ayrım ya da üstünlük söz konusu olmaz. Kadın, erkekten üstün olamayacağı gibi erkek de kadından üstün değildir. İslam, üstünlüğü sadece takvada görür. İslam’dan önceki toplumlarda ise soy, köken, cinsiyet vb. nitelikler üstün sayılma sebebi olarak göze çarpmaktadır.

İslam’dan önceki toplumlarda kadının yerini anlamak için bazı toplumların incelenmesi yerinde olacaktır. Örneğin, Eski Yunanlarda kadın, pazar yerlerinde bir meta gibi satılırdı. Yunanlar kadını ticari bir mal hâline getirmişlerdi. Kadının bir eşyadan bir farkı yoktu. Alınıp satılan mallar gibi kadın da miras olarak bırakılabilir ve bir başkasına bağışlanabilirdi. Aynı zamanda Eski Yunan toplumu, kadını “Şeytan işi çirkin bir yaratık!” diye adlandırarak kadınlara kölelik dışındaki her şeyi yasaklamışlardı.

Hint toplumunda da durum farklı değildi. Bu toplumda kadının işi, kocasına hizmet etmekten ibaretti. Kadın, kocası öldüğü zaman dünyada bir işi kalmadığı düşünülerek kadının kendisini ateşe vermesi emredilirdi. Yani kadına en temel hakkı olan yaşama hakkı dahi verilmiyordu.

Yahudilerin bakış açısı kadını alçaltıcı bir konuma indirgemişti. Yahudi erkekler sabah dualarında kendisini kadın olarak yaratmadığı için şöyle dua ederlerdi: “Ezelî ilahımız beni kadın olarak yaratmadığın için sana hamdolsun.”

İslam gelmeden önce dünyada önde gelen ve bugünkü İran’ın ataları olan Sasani Devleti’nin kadınlarla ilgili tutumları akıl almaz nitelikler taşımaktaydı. Sasanilere göre bir erkek, kız kardeşiyle evlenebilirdi ve bu toplum içinde ayıplanmaz, aksine daha çok teşvik edilirdi.

Hristiyan âleminde durum daha da vahimdi. Hristiyanlara göre kadın, şeytanın oyuncağı olmuş ve Hz. Âdem’e (as) yasaklı meyveyi yedirerek asli suç denilen günahı işletmiştir. Hristiyanlar nazarında “Kadın günahın anası fesat ve fitnenin kaynağıdır ve bu sebeple cehennemin kapısıdır. O bizzat var oluşuyla utanılacak bir yaratıktır.” Hristiyanlarca kadının aşağılık bir varlık olduğu ve cehennemde en ağır azabı çekmesi gerektiği öne sürüldü.

Çin toplumunda kadının bir adı bile yoktu. Çinliler, kadınlara bir iki üç gibi sayılarla hitap ederlerdi. Kız çocuğuna hayvan nazarıyla bakarlardı.

Cahiliye Devri’nde ise Araplar, kadınları utanç kaynağı olarak görürlerdi. Herkesin bildiği gibi kız çocuklarını diri diri gömerlerdi, diğer dönemlerde ve toplumlarda olduğu gibi Arap toplumu da kadınlara eziyet ve işkence çektirirlerdi. Cahiliye insanları, kadınları zorla miras olarak alırlardı ve kocası ölen bir kadına ceketini ilk atan kimse ona şöyle derdi: “Ölünün malına olduğu gibi karısına da vâris oldum.” Böylece o kadın kayıtsız şartsız o kişinin malı olurdu.

Dünya üzerinde kadın hakkında bu denli iğrenç fikirler varken İslam, kadını geçmiş uygarlıkların hiçbirinde görmediği bir değere kavuşturdu. Kadını mal, köle, zevk ve eğlence aleti olmaktan kurtardı. İffet ve namusu, haysiyet ve şerefi böylesine çiğnenen hor görülen kadını en değerli mevkie ulaştırdı.

İslam, kadına çok çeşitli haklar verdi, kadın ve erkeğin birbirini tamamladığını tüm insanlığa telkin etti. Birçok hadiste ve ayette kadına verilmesi gereken değerden bahsedilmiştir. Hz. Peygamber (sav) tüm konularda rehber olduğu gibi kadını ve kadın haklarını koruması ve insanlığa rehberlik etmesi için gönderilmiştir. Cenneti annelerin ayakları altına seren Hz. Peygamber, kadının konumunu yükseltmiştir. Hristiyanlar, kadını cehennem kapısı görürken İslam, cenneti kadınların ayakları altına sermiştir.

Buhari’de zikredilen bir hadis şöyledir: “Ebu Hureyre’den (ra) rivayet edildiğine göre bir kişi Hz. Peygamber’e (sav) gelerek: ‘Ya Resulallah! Benim siyah bir oğlum doğdu, karımdan şüpheleniyorum.’ dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber, ‘Senin develerin var mı?’ diye sordu. Adam, ‘Evet var!’ dedi. Onun bu ifadesi üzerine Hz. Peygamber, develerin renklerini sordu. Adam, devlerinin kırmızı olduklarını söyledi. Hz. Peygamber, ‘Bunların içinde beyazı siyaha çalar boz deve var mıdır?’ diye sorunca adam, ‘Evet vardır!’ diye cevap verdi. Hz. Peygamber, ‘O boz renk nereden oldu?’ diye sorunca adam, ‘Soyunun bir damarına çekmiş olsa gerek!’ dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber, ‘Oğlun da eski bir soy damarına (köküne) çekmiş olabilir.’ dedi.”

Görüldüğü gibi Hz. Peygamber, çölden gelen bir adamın anlayıp kavrayabileceği bir şekilde karısından şüphelenmesinin yerinde olmadığını söylemiştir. Böylece o, delilsiz ve şahitsiz hiçbir kadın hakkında kötü konuşulmayacağını ortaya koymuştur. Peygamberimize ilk iman eden Hz. Hatice hakkındaki hadis-i şerifte “Dininizin üçte birini ondan öğrenin.” buyrulmuştur. Ehlibeytin annesi Hz. Fâtıma validemizin yaşantısı, İslam’da kadınlara verilen ehemmiyeti ve hiçbir ayrıma tabi tutulmadıklarını gösterir.

Hz. Peygamber’in eşi Hz. Aişe (ranha) anlatıyor: “Peygamberimiz oturuyordu. Birden insanların ve çocukların gürültüsünü işitti. Bir de baktık ki Habeşli dans ediyor, insanlar etrafını sarmışlar. Bana: ‘Aişe gel bak!’ dedi. Yanağımı omzuna koydum, iki omuzu arasından bakmaya başladım. ‘Doymadın mı Aişe?’ demeye başladı. Ben de bana verdiği değeri anlamak için ‘Hayır!’ diyordum. Yorgunluktan ayaklarını değiştirdiğini, ayaklarının birbirine, bir ötekine bastığını gördüm.” Hz. Peygamber, ne kadar yorgun olsa da Hz. Aişe’ye değer verdiğini göstermek için yorgunluğunu göz ardı ederek Hz. Aişe’yi beklemiştir.

Yine Hz. Aişe, Peygamber Efendimizin nezaketini şu sözlerle aktarmıştır: “Rasulullah, hanımlarıyla baş başa kaldığında insanların en nezaketlisi ve güler yüzlüsüydü. Eve girişinde mutlaka hanımına selam veren Peygamberimiz, geceleyin geldiği takdirde uyuyanı uyandırmayacak fakat uyanık olan bir kimsenin duyabileceği bir sesle yine selam vererek içeri girerdi.” diyor.

Bir gün Hz. Aişe, Peygamberimize şu soruyu sordu: “Ya Rasulullah, bana olan sevgin nasıldır?” Peygamberimiz: “Kördüğüm gibidir.” diye cevap verdi. Aradan zaman geçince Hz. Aişe yine sordu: “Kördüğüm nasıldır?” Peygamberimiz “İlk günkü gibidir.” diye cevapladı.

Peygamberimiz sadece hanımlarına değil, kız çocuklarına ve sahabe hanımlarına da çok merhametli ve sevgi dolu davranırdı. Ensar hanımları “O, bize bizden daha merhametliydi.” demişlerdi. Efendimiz gittiği seferlerden döndüğünde ilk önce kızı Hz. Fatıma'nın evine uğrardı. Hz. Fatıma onu ziyarete geldiği zaman ayağa kalkar ve onu alnından öperdi. Ashabına, çocuklarına hediye dağıtmaya kız çocuklarından başlamalarını tavsiye ederdi.

Bir şahıs, Rasulullah Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem’e gelerek “Kendisine en iyi davranmam gereken kimdir?” diye sordu. Rasulullah Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem “Annen!” buyurdu. O sahâbi “Ondan sonra kimdir?” diye sordu. Efendimiz, “Annen!” buyurdu. Sahâbi tekrar “0ndan sonra kim gelir?” diye sordu. Allah Rasülü yine “Annen!” buyurdu. Sahabi tekrar “Sonra kim gelir?” diye sorunca Rasul-i Ekrem Sallallahu Aleyhi ve Sellem bu sefer “Baban!” cevabını verdi.” (Buhari, Edeb, 2)

İslamiyet’te kadına ev geçimi vb. yüklenmediği gibi hanımların miras ve mülkiyet hakları da vardır. Kadınlar, vazife ve hassasiyetlerine uygun işler yapabileceği gibi sahip olduğu mallar üzerinde tasarrufta özgürdürler. Biliyoruz ki Hz. Hatice ticaretle uğraşan bir kadındı. Sevde ve Zeyneb validelerimiz deri işleri yaparak para kazanırdı. Görüyoruz ki İslamiyet’te kadın belirli şartlar altında çalışabilir, ticaretle uğraşabilir.

İslamiyet, kadına evlilik konusunda da birçok hak tanımıştır. Diğer topluluklarda kadın rızası olmadan evlendirilirken İslamiyet’te kadının rızası çok önemlidir. Nisa suresi 19. ayette şöyle buyrulmuştur: “Ey iman edenler! Kadınlara zorla vâris olmanız size helal değildir. Apaçık bir edepsizlik yapmadıkça onlara verdiğinizin bir kısmını ele geçirmeniz için de kadınları sıkıştırmayın. Onlarla iyi geçinin. Eğer onlardan hoşlanmazsanız (biliniz ki) Allah’ın hakkınızda çok hayırlı kılacağı bir şeyden de hoşlanmamış olabilirsiniz.”

Kadınlara evlilik hayatında maddi sorumluluk yüklemeyen İslam, olası bir ayrılık durumunda kadınlara mehir hakkı da tanımış ve kadının ekonomik olarak zora düşmesinin önüne geçilmiştir. Nisa suresi 4. ayette şöyle buyrulmuştur: “Kadınlara mehirlerini gönül rızası ile (cömertçe) verin, eğer gönül hoşluğu ile o mehrin bir kısmını size bağışlarlarsa onu da afiyetle yiyin.”

Örneklerden de anlaşılacağı üzere İslamiyet, her alanda olduğu gibi kadın hakları konusunda da diğer millet ve devletlerin önüne geçmiş, insanlığın sorunlarına köklü çözümler getirmiştir. Günümüzde İslam’ın hükümlerinden uzaklaşıldığı için kadın, Cahiliye Devri’ndeki konumundan daha aşağı konuma gelmiştir. Günümüzde kadın; ekonomik sorumluluklar altında ezilmiş, tecavüz ve katliamların kurbanı olmuş, sömürgecilerin bombaları altında yaşama hakkı elinden alınmış bir konuma gelmiştir. Kadını hak ettiği konumuna tekrar getirecek olan da elbette İslam’dır.

Rümeysa Babayiğit

İSLAMİYET’TEN ÖNCEKİ TOPLUMLARDA KADININ YERİ VE İSLAM’IN KADINA VERDİĞİ ÖNEM

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Bilim Erzurum'da düzenlenen "Gençlerle Buluşma" programına katıldı.

470214114_1148161183976505_6602230803017759813_n.jpg

Cumhurbaşkanı Erdoğan, Bilim Erzurum'da düzenlenen "Gençlerle Buluşma" programına katıldı. Programda gençlerin artık evlenmediğine değinen Erdoğan, Türk milletinin aile kavramının ayrı bir kutsiyeti olmasına rağmen gençlerin evlenmek istemediğini vurgulayarak gençlerin eş beğenmediklerini ifade etti.

Aile kurmak; sevgi, saygı ve muhabbetle dolu bir yuvaya sahip olup çocuklarının olmasını istemek her insanın fıtratında olan ve hayalini kurduğu bir gerçek iken zamanın gençleri neden evlilikten kaçıyorlar veya geç evlilik yapıyorlar?

Bunun en büyük sebepleri içinde bulunduğumuz ekonomik koşulların aile kurmayı zorlaştırması, İslam’dan uzaklaştıkça yozlaşan evlilik anlayışı ve beraberinde gelen sorumsuzluk, ahlaki çöküntü, aldatmalar, haramın kolay ulaşılır olması, evliliğe menfaat eksenli yaklaşımlar, ömür boyu bitmeyen nafaka endişesi, miras ve buna benzer pek çok sebep sayabiliriz. Batılı hayat tarzı ve nizamları esas alınarak Müslümanlara dayatıldığından beri gençlerin evliliğe meyili azaldığından aile yapısı bozuluyor ve problemler artarak var olan yuvalar da yıkılıyor.

Evlenmeyen gençler, eş beğenmedikleri için değil, kapitalist toplumda ölçü olan yeterli şartlara sahip olamadıkları için evlenemiyorlar. Demokrasi ile batıdan gelen hak ve özgürlükler gençlere sevimli gösterildiği için evlenmiyorlar. Ev kuracak maddi birikime sahip olamadıkları için evlenemiyorlar. Yıllardır beyinlerine işlenen “bekârlık sultanlıktır” sloganıyla sultan olacakları aldatmacası yüzünden evlenmiyorlar. Bekârlığa özendiren diziler, gündüz programları, sosyal medya aracılığıyla yayılan zehirli fikirler sebebiyle evlenmiyorlar. Yine batı kaynaklı feminizm, cinsiyet eşitliği gibi kadın ve erkeğe düşen sorumlulukları sorun haline çeviren fikirler yüzünden evlenmiyorlar. İşte bütün bu safsatalar yüzünden inancını ve değerlerini kaybeden gençler, evlenmeye mesafeli durmak zorunda kalıyorlar.

Evlilik; İslam’a göre her iki cihan saadetini sağlayan, kadın ve erkeğin birbirlerine olan fıtri meyillerini helal yoldan doğru bir doyuma yönlendiren ve her iki cinsi de koruyan bir müessese iken bugün kapitalizmin yetiştirdiği gençler evlilikten korkar hale gelmiştir. Problem gençlerde değil, onların üzerine tatbik edilen evliliği mutluluk kaynağı ve yaşama sevinci değil, sırtına yüklenecek yük olarak gösteren bozuk fikirlerdedir.

İki cinsin evlilik yolu ile birleşmesinin asıl gayesi sükûnet, huzur, güven ve yakınlıktır. İnsan hayatında evlilik, ciddi önemli bir dönüm noktası, hukukî bir sözleşmedir, gelip geçici bir zevk ve eğlence değildir. Aile, toplum hayatına vücut ve can veren en küçük birimdir. Aile, ferde sorumluluk duygusunu kazandırdığı, yalnızlık hissini yok ettiği için, onu daha kuvvetli bir şekilde hayata bağlar. Ailede paylaşılan huzur ve mutluluk da insanın yaşama sevincini artıran önemli bir etkendir. İslam erken yaşlarda evlenmeyi teşvik ederek aile içinde ilişki ve bağlara önem verdiği gibi boşanmaları da belli şartlara bağlayarak evlilik akdinin ciddiyetini göstermiştir.
Allah (svt) şöyle buyurmaktadır;
**“Allah’ın ayetlerinden biri de kendileriyle kaynaşmanız için, size kendi nefislerinizden eşler yaratması ve aranıza sevgi ve merhamet koymasıdır.” (Rum, 30/21)**
Rasulullah (sav) şöyle buyurmaktadır:
***"Evleniniz, çoğalınız, çünkü ben kıyamet gününde sizin çokluğunuzla iftihar edeceğim." (Beyhakî, VII/81)*** 

Gençler Artık Evlenmiyorlar

Gelip geçici olan dünya hayatında güven ne kadar önemli bir kavramdır. 

470230367_1147843584008265_5438508098932235912_n.jpg

Gelip geçici olan dünya hayatında güven ne kadar önemli bir kavramdır. Kısacık yaşantını kaliteli, mutmain geçirebilmenin dayanağı bu kavramdır. İş yerinde, arkadaş çevresinde veya aile içinde güvenin olmadığını düşünün. Düşünmesi bile insana huzursuzluk veriyor değil mi? İnsan güven duyduğu bir ortamda, güven duyduğu insanlarla yaşamak ister. Bu yaşamın içinde Allah’a (svt) güven olduğu vakit işte o zaman fert bazında hakiki saadete ulaşılmış olur.

Güvenin oluşması için dayanağı tanımamız gereklidir. Örneğin bir arkadaşımıza çok güvenmemizin sebebi onu veya onun taşıdığı fikirleri tanımamızdan geçer. Biliriz ki o her sıkıntımızda yardımımıza koşar, arkamızı döndüğümüzde gıybetimizi yapmaz, sadece hayrımızı düşünür ve asla ihanet etmez. Allah’a (svt) güvenin olması için de Allah’ı tanımak gerekir. Allah’ı tanımaz bilmezsek O’na olan tevekkülü hayatımızın neresine oturtacağız? Allah’ın Er-Rauf, Es-Sabur, Er-Rakib, Es-Semi, El-Basir vb isimlerinin anlamlarını bilmezsek birinin herhangi bir sıkıntımızda “Allah’a güven” nasihati kalbimize nasıl tesir edecek? Zira o kalp güven duyacağı dayanağı tanımıyor. Tanımadığına nasıl güvensin?

Bu kısa açıklamadan sonra Sednaya hapishanesinden özgürlüğüne kavuşan o mübarek kadınlara gelelim. Akıl almaz işkencelerden geçtiler, “Allah aşkına yapma” çığlıklarına karşılık “Burada Allah yok” sözlerini alıp tecavüze uğradılar, o insan dışı varlıkların çocuklarına hamile kaldılar, günlük sadece birkaç kaşık yediler, senelerce güneş görmediler ama o mübarek, şerefli kadınlar Allah’ı (svt) hiç terk etmediler. Özgürlüklerine kavuştuklarında hepsinin üzerinde (hani bazı kadınların o modaya uymuyor diye veya kocası öyle giyinmesine izin vermiyor diye giyilmeyen) Allah’ın emri olan başörtüsü, cilbab ve dillerinde ise “Allah-u Ekber” nidaları vardı. Yaşadıkları tüm vahşete rağmen şükrettiler ve ilk yaptıkları ise şükür secdesine kapanmak oldu.

Bu neyi gösteriyor biliyor musunuz? Tüm yaşadıkları zorluklara rağmen Allah’a (svt) ve O’nun planına güvendiler. “Allah bizi unuttu” demediler “Allah büyüktür elbet bir gün bizleri bu zindandan çıkartacaktır” dediler. Buna inandılar çünkü kalplerinde güven duydukları Allah’ı (svt) çok iyi tanıyorlardı. Biliyorlardı ki, Allah (svt) kulunu yalnız ve yardımsız bırakmaz. Biliyorlardı ki, Allah (svt) her sıkıntıdan sonra ferahlık, her karanlıktan sonra bir aydınlık verir. Biliyorlardı ki, yaşadıkları zorlukların karşılığında ebedi Cennet ve Rahmanın rızası vardır. Güçlü ve kuvvetli girdiler senelerce esarette kaldılar, belki fiziksel olarak çöktüler ama aynı güç ve kuvvetle çıktılar. Ne imanlarını ne de haysiyet ve onurlarını kaybettiler.

İşte bu dik duruşun, güç ve kuvvetin arkasında yatan sır; Allah’a (svt) olan tevekkülden kaynaklanıyordu. Bu güven onları Allah’tan (svt) ve O’nun emir ve yasaklarından biran olsun uzaklaştırmadı.

Şimdi kendi kendimizle hesaplaşma zamanı Ey Müslüman Kadınlar!

Sahabi kadınlardan örnek verildiğinde “ama onlar Rasulullah’ın zamanında yaşıyorlardı biz onların seviyelerine nasıl ulaşacağız?” diyenler bakın bu mübarek kadınlar bizim zamanımızda yaşıyorlar, bizler gibi onlar da görmediler Rasulullah’ı ama iman ettiler. Kimi Hz. Sümeyye oldu, kimi Hz. Sumeyra. Hayat gayelerini kavradılar. Zorluk ve ferahlıkta sadece Allah'a (svt) güvenmeleri gerektiğini idrak ettiler. Bunu sadece dil ile söylemediler, tevekkülü iliklerine kadar yaşadılar.

Şimdi bizlere ne oluyor da bu kadar rahatlığın içinde Allah’a (svt) itaatten uzaklaşabiliyoruz? Yarın benzer şeyler bizim başımıza geldiğinde Allah’a (svt) güvenebilecek miyiz? Teslim olabilecek miyiz O Rahman’a? Eğer Allah’ı (svt) tanımaz O’nun nizamı doğrultusunda yaşamazsak güven nasıl gerçekleşecek?

Öyleyse Sednaya kadınları bize iman ve tevekkülü hatırlatsın. Zalim otoriteler karşısında dik duranın elbet kazanacağı müjdesini hatırlatsın.

Sednaya Kadınlarının Dik Duruşunun Sırrı: “Allah’ın Planına Güvenmek”

Dün sabah saatlerinde muhaliflerin Şam’ı aldığı ve 54 yıllık Esad Ailesi iktidarının sona erdiği haberleriyle uyandık. Esad ülkeden kaçarken muhalifler ise Cumhuriyet Sarayı ve Genel Kurmay binasındalardı.

469449487_1141077111351579_8702088882934570405_n.jpg

Dün sabah saatlerinde muhaliflerin Şam’ı aldığı ve 54 yıllık Esad Ailesi iktidarının sona erdiği haberleriyle uyandık. Esad ülkeden kaçarken muhalifler ise Cumhuriyet Sarayı ve Genel Kurmay binasındalardı.

Baas rejimi ve ardından gelen Hafız Esad’la beraber Suriye halkı zulmün her çeşidini tatmış durumdaydı. Ardından gelen oğul Esad ise zulümde babasını aratmayacak politikalar izlemekten kaçınmadı.

Beşşar Esad Arap baharıyla beraber reform isteyen halkına yaptığı ka*tliamlar, i*şkencelerle hafızamıza kazındı. Yüzbinlerce sivili kimyasal saldırılarla ö*ldürdü. Kendi halkına yaptığı zulümde, siyonistleri aratmayan politikalar izledi. Ülkesini yıkılmaz korku duvarlarıyla ördü ve nihayetinde o da ABD tarafından kullanılıp bir kenara atılmış diktatörler kategorisinde yerini aldı. Ellerinde yüzbinlerce Müslümanın k*anı olan bu satılık lider bir gün korku duvarlarının yıkılabileceğini düşünmemişti.

Muhaliflerin kontrolü ele geçirmesinden ve rejim güçlerini etkisiz hale getirmelerinin ardından rejimin acımasız yüzü tüm gerçekliğiyle ortaya çıktı. Muhaliflerin ülkedeki esirleri serbest bırakmasının ardından, gözler Esad’ın Guantanamo’su diye isimlendirilen Sednaya Cezaevi’ne çevrildi. Yüzbinlerce esirin güneş ışığı görmeden tutsak bırakıldığı bu cezaevinin ne denli korkutucu olduğu, Suriyelilerin “Kızıl Hapishane” isimlendirmelerinden anlaşılıyor. Genellikle siyasi ve fikri suçluların kapatıldığı bu zindandan kurtulabilenlerin sayısı yüzde on.

Cezaevinin yeraltı hücrelerinde binlerce insan hala tutsak halde kurtarılmayı bekliyor. Serbest bırakılan insanların ise 24 yıl önce ö*len Hafız Esad'ın ö*lümünü bilmedikleri, akıllı telefonun icadından haberleri olmadığı anlaşıldı. Bu insan mezbahası cezaevinden kurtulanların yaşadığı şaşkınlık ve korku bizlere rejimin görünenin çok daha fazlası olduğunu gösterdi. 5 yıl güneş ışığı görmediği zindandan kurtulan esirlerin kendilerini kamerada gördükleri an yaşadıkları şaşkınlık utanç vericiydi. Kadınların ve muhtemelen o cezaevinde dünyaya gelmiş çocuklarının ne yapacağını bilmez halleri haberlerde yerlerini aldı.

Cezaevi tanıklarının verdiği demeçler ise k*an dondurucu boyuttaydı. 13 yıl Sednaya Cezaevi’nde kalan bir kadın şu ifadeleri kullanıyor:
“19 yaşında genç bir kız olarak girdiğim cezaevinden, 32 yaşında babasını bilmediğim çocuklarımla çıktım.”
Başka bir mahkumun ise;
“Dışarıdayım anne, dışarıdayım. 14 yıl sonra, özgürüm yemin ederim özgürüm.” ifadeleri o zindanlardan kurtulma ihtimallerinin çok düşük olduğunu gözler önüne seriyor.

Şu ana kadar Kızıl Cezaevinin ilk yeraltı katından 30.000 Suriyeliye ulaşıldı. İkinci katında 80.000 ve üçüncü katında yani rejimin en tehlikeli diye isimlendirdiği muhalif mahkûmların sayısının ise 30.000 olduğu tahmin ediliyor. Her türlü işkence ve infazın yaşandığı bu cezaevindeki tutuklu sayıları dikkate alındığında rejimin Muhaberat’la tüm ülkeyi korku, baskı ve i*şkenceyle susturduğu anlaşılıyor.

Müslüman halkların başındaki satılık liderlerin ülkelerinde nasıl bir politika izlediklerini bir kez daha görmüş oluyoruz. Korumaları gereken Müslüman halka, Nazilerden beter zulümler yaparak koltuklarını güvence altına almışlar.

Müslümanların tüm yaşanan zilletten ders çıkarmaları, Allah ve Resulü’nün razı olduğu sistem gelene kadar güvene kavuşamayacakları bir hakikattir. Esad rejiminin devrilmesi tek başına Müslüman halkı kurtaracak bir gelişme değildir. Laik-demokratik sistemden uzak, federal yapılara meyletmeden 14 yıl önceki devrim ruhuna dönmeleri ve İkinci Raşidi Hilafet’le zaferlerini taçlandırmaları gerçek kurtuluş olacaktır.

Sednaya Cezaevi’nin zincirlerini kıran Allah (svt) Gazze, Doğu Türkistan, Myanmar’daki hücrelerin de zincirlerini kırsın. Masum Müslümanlara kurtuluş sevinci yaşatan Allah (svt), tüm zulüm altındaki Müslüman kardeşlerimize de kurtuluş sevincini tattırsın. Şam’ın kurtuluşunu nasip eden Allah (svt), gerçek bir zaferle bu ümmetin evlatlarını tüm hegemon güçlerin pençelerinden kurtarsın. İkinci Raşidi Hilafet’in kurulmasıyla bizleri gerçek muzafferlerden kılsın.

YERALTINDAKİ İ*ŞKENCE MERKEZLERİ

Cazibesine kapılıp gittiğimiz şu dünya hayatında öyle kısa bir zaman diliminde öyle ani değişiklikler oluyor ki

468838939_1506702693371119_4287583679961513815_n.jpg

Cazibesine kapılıp gittiğimiz şu dünya hayatında öyle kısa bir zaman diliminde öyle ani değişiklikler oluyor ki, her şey dakikalar veya saniyeler içerisinde alt-üst oluveriyor. Akdeniz ve Ege bölgesinde geçen günlerde başlayan orman yangınları tamamen kontrol altına alınamadan Karadeniz bölgesinde de sel baskınları ve heyelan oldu. Aynı zamanda salgın hastalık hız kesmeden devam ediyor. Diğer yandan ırkçı saldırılarla insanlar birbirini öldürüyor. Bunların hangisi için ağlayıp üzülelim bilemedik!

Öncelikle Köklü Değişim medya olarak bu afet ve saldırılarda hayatını kaybedenlere rahmet, geride kalanlara ise başsağlığı ve sabır diliyoruz. Rabbim bütün kardeşlerimizin yar ve yardımcısı olsun!

Konuyu araştırırken gördüğüm videolardaki insanların yüzlerindeki çaresizliği tasvir etmekte zorlanıyorum. Bazen en yakınlarını kaybetmenin acısı onları şoka sokuyor bazen de onca emekleri, çabaları, çalışmaları bir anda, bir kıvılcımla veya sel sularıyla yok olup gidiveriyor ve onlar bu vahim tabloyu izlemekten başka bir şeye güç yetiremiyorlar. Bazen de felaketten sağ kurtulan bir canlının buruk sevinci yaşanıyor. Hayata tutunmalar hiç bitmesin deniliyor. Sanki o evler maket ev gibi bir dakikada yıkılıyor, arabalar da oyuncak araba gibi suda yüzüyor. Bir arkadaşım arabası için “dört tekerlek bir teneke” ifadesini kullanmıştı. O arabalar selde akıp giderken bana o sözü anımsattı. İnsanların değer verdiği arabaları tıpkı teneke gibi akıntıya kapılıp gitti. Subhanallah! Bütün bunlar bir film sahnesine benzese de film değil. Hayatın ta kendisi! Sel baskınında bir kuyumcu altınlarını bırakıp dükkanını terk etmek istememiş ve sel sularıyla birlikte kaybolmuş gitmiş. Bunun gibi daha pek çok örnekler var. Bütün bu yaşananlar; Allah Subhanehu ve Teâlâ’nın gücü ve kudreti karşısında insanın ne kadar aciz olduğunu bir kez daha gözler önüne seriyor. Gerçek gücün, malın-mülkün kime ait olduğu bir kez daha ortaya çıkıyor.

Bu felaketlerin sorumlusu kim veya kimler? Tam da burada kimler rant uğruna dünyayı talan ediyor diye sormak gerekmektedir. Bu sorulara cevap olarak yangınları bazı ihmalkâr veya kundakçılara yükleyebilir, sel baskınlarını mimar veya müteahhitlerin üzerine atabilir veya biraz daha üst kademeye çıkıp ilgili bakanlıklara sorumlu tutabiliriz. Onların da bu konularda hatalı karar ve uygulamaları olabilir. Bundan dolayı görevden de alınabilirler. Peki, sizce hatalı ilan edilecek kişilerin görevden alınması problemleri çözüyor mu? Bu işin gerçek sorumluları üç-beş kişi midir? O yerleşim alanlarının imara açılıp inşa edilmesi kısa bir zaman diliminde mi gerçekleşmiştir? Gibi sorulan pek çok sorular ve verilen cevaplar vardır. Bu durumda birtakım göstermelik suçlular bulunacak ve belki de cezalandırılacaktır. Ama uygulanan o ceza kaybedilen hiçbir canı ve malı geri getirmeyeceği gibi yüreklere de su serpmeyecektir. Üstelik caydırıcı bir ceza olmayacağından aynı dram başka beldelerde yine tekrarlanacaktır. Devlet, halkın can ve mal güvenliğini sağlamak zorundadır. Oysa devlet yetkilileri mağdur olanlara çay paketi diğer insanlara da iban numarası atıyorlar. Esas suçlu, rant uğruna insanların can ve mal güvenliğini hiçe sayan, her şeyin vahşice talan edilmesine göz yuman kapitalist sistemin kendisidir.

İnsanlar, tarih boyunca pek çok afet ve musibetler yaşamışlardır. Yüce Allah (svt), inkârda direnen Nuh kavmini tufanla, zenginliğiyle övünüp inanmayı reddeden Ad kavmini yıldırımla, Semud kavmini korkunç bir çığlıkla, homoseksüel olan Lut kavmine taş yağdırarak, hilekârlıklarıyla ünlü Medyen halkını korkunç bir sesle, Firavun ve yandaşlarını da suda boğarak cezalandırmıştır. Bu imtihanlar Kur’an-ı Kerim’de bildirilmiştir. Maalesef günümüz toplumunda bu bozuk davranışların hepsi mevcuttur.

Resulullah Efendimiz (sav) şöyle buyurmaktadır:

إِذَا أَرَادَ اللهُ بِقَوْمٍ عَذَابًا، أَصَابَ الْعَذَابُ مَنْ كَانَ فِيهِمْ، ثُمَّ بُعِثُوا عَلَى أَعْمَالِهِمْ
**“Allah bir topluma azap etmek isteyince, o toplum içinde bulunan (iyi ve kötü) herkese azap dokunur. Sonra (kıyamet gününde) herkes kendi amellerine göre diriltilir (iyiler mükâfat kötüler ceza görür).”**

Hz. Ali’ye sormuşlar: *“Başımıza gelen sıkıntılar, imtihan mıdır, yoksa ceza mı? İlmin kapısı cevap vermiş: “Eğer bizi Allah’a yaklaştırıyorsa imtihandır. Uzaklaştırıyorsa cezadır”.*

Allah-u Teâlâ, insanı yaratmış dünya ve ahiret ile ilgili huzur ve mutluluğu bulacağı muazzam nizamını da göndermiştir. Bu kusursuz düzen ve nizamı terk eden, elinin tersiyle iten insanlar musibetlere imtihanlara maruz kalmaktadır. Bu imtihanlardan ders alıp Allah-u Teâlâ’nın hükümlerine sarılanlar kurtuluşa erecek, inkâr ve isyanda ısrarla devam edenler ise cezasını bulacaktır.

Allah-u Teâlâ şöyle buyurmaktadır:
اَوَلَا يَرَوْنَ اَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ ف۪ي كُلِّ عَامٍ مَرَّةً اَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ
**“Görmüyorlar mı ki, her sene birkaç defa imtihan mahiyetinde çeşitli belâ ve musibetlerle karşı karşıya geliyorlar. Buna rağmen ne tevbe ediyorlar ne de düşünüp ibret alıyorlar!” [Tevbe 126]**

Sel felaketinden sonra basın açıklaması yapan Cumhurbaşkanı Erdoğan; Osmanlı Hilafet Devleti zamanında yapılan kemerli köprülerin sel felaketinde yıkılmadığını, yeni yapılan köprülere göre daha dayanıklı olduğunu, bundan sonra yapılacak olan köprülerin o şekilde yapılması gerektiği talimatını verdiğini açıklamıştır. Evet gerçekten de Cumhurbaşkanı doğru söylemektedir. Hilafet Devleti, kapitalist sistem gibi menfaatçiliği esas alan değil, insanların can ve mal güvenliğini korumaya çalışan bir devlettir. Sel felaketi bize o devrin mimari yönünün, bugüne göre daha sağlam olduğunu göstermiştir. Aslında sadece köprü mimarisinde değil, her yönümüzle Hilafete yani insanoğlunun fıtratına en uygun nizama, özümüze dönmek gerekmektedir. Kapitalizm selde yıkılan o çürük köprüler gibi, Hilafet ise her zaman diliminde ayakta kalabilecek nitelikte o kemerli köprüler gibidir. İnsanların hava gibi, su gibi, ekmek gibi Allah’ın (svt) hükümlerini yaşamaya ihtiyacı vardır. Zira korkunç bir hızla uçurumun kenarına yuvarlanan insanlık İslam’a muhtaçtır.

İnsan bütün bu olanlar karşısında duyarsız kalamıyor. Müslüman kardeşlerimizin başına gelen bütün musibetler bizi de üzüyor. Çıkan yangınlar bizim de yüreğimizi yakıyor, seller ise gözyaşı olup akıyor.

Rabbim bizlere yaşanan bu musibetlerden gerekli dersi almayı, tefekkür etmeyi, tezekkür etmeyi, ekini ve nesli ifsat eden kapitalist nizamdan kurtulup yerine yeniden İslam’ı hâkim kılabilmeyi en yakın zamanda nasip etsin. Güzel haberlere hasret kalan kullarını müjdeli haberlerle sevindirsin. Rabbim bizleri, neslimizi ve bütün sevdiklerimizi selden, heyelandan, yangından, depremden, salgın hastalıklardan, bela ve musibetlerden muhafaza eylesin! (Âmin).

YANGINLAR YÜREĞİMİZİ YAKIYOR, SELLER GÖZYAŞIMIZI AKITIYOR

Örten, bürüyen ilk iman eden… Muhammed’e (sav) vahiy gelmiş, Muhammed-ul Emin (sav), Allah’ın (svt) elçisi olmuştu artık.

468945260_1506701566704565_2712327369344002356_n.jpg

Örten, bürüyen ilk iman eden… Muhammed’e (sav) vahiy gelmiş, Muhammed-ul Emin (sav), Allah’ın (svt) elçisi olmuştu artık. Rasulullah (sav) yine yalnız başına Hira’da. Hatice (ranha) sevdiceğinin ardına düşmüş yine. Büyük kayaların ardından geçerken Cebrail (as) haber ediyor Rasulullah’a (sav);
*“Ya Rasulullah, Hatice buradadır.”* Cevap veriyor Rasulullah (sav):
***“O hep benim yanımdaydı zaten.”***
*“İşte yine senin ardına düşmüş, şu kayalıkların hemen ardında. O sana geldiğinde Rabbinden ve benden selam söyle ona. Rabbi ona içinde gürültü ve yorgunluk olmayan inciden bir Cennet köşkü müjdeliyor!”*
Rabbinin selam yolladığı kadın…
Cebrail’den (as) selam alan kadın…
İşte o kadından için Rasulullah (sav) şöyle diyordu:
***“Allah bana Hatice’den daha hayırlı bir kadın vermemiştir. İnsanlar bana inanmazken o inandı. Herkes beni yalanlarken, o beni kabul etti. İnsanlar benden kaçarken, o beni varı yoğu ile destekledi. Ve Allah bana, başka kadınlardan değil, Hatice’den evlat ihsan etti.”***

Hatice binti Huveylid (ranha); ifsat, Mekke topraklarında hüküm sürerken iffetiyle “Tahire” adını alan kadın.
Mekke, o zamanlar ifsat kokan şehrin adı… Gecesi-gündüzü haramlara tanıklık eden Mekke… Bir kurtuluş müjdesi bekleyen, günah bataklığından çekip alınmak isteyen Mekke… Toprağın altına diri diri gömülen kız çocuklarına ev sahipliği yapan cahil diyarı Mekke… Cehaletin sarıp sarmaladığı karanlık şehir Mekke…

İşte böylesi karanlık bir şehirde ticaret kadınıydı Hatice (sav). Ticaretle geçimini sağlıyordu. Mekke’nin erkekleri Hatice’ye talipti. Ama o hepsini geri çeviriyordu. Herkes talip olsa da; ticaretini hakkıyla yapmayan, dilinden yalan eksik olmayan, ailesine, çocuklarına, eşine sevgi ve saygısı olmayanlar ile evlenmek istemiyordu Hatice.
Ta ki, Muhammed-ul Emin’i (sav) görene ve tanıyana kadar. Mekke’nin yetimi, Mekke’nin en dürüstüydü. Cehaletin kiri üzerine bulaşmamış, haksızlığa boyun eğmeyen el-Emindi…
Başkaydı O. Bambaşka… Huveylid kızı Hatice aracı koydu araya.
Yuvasını birleştirmek istiyordu el-Eminle. Mekke’nin yetimi Hatice binti Huveylid’i geri çevirmedi. O da istedi “Tahire” Hatice’yle eş olmak, yoldaş olmak…
Bu yol meşakkatliydi.
Dikenliydi.
Ama önemli olan yoldaşla beraber olmak değil miydi?
Evlatlarıyla sınandılar. Çeşitli zorluklardan geçmişlerdi. Ve işte, gelmişti o gün ve o an... Vahyin geldiği gün ve an... El-Emin, Allah’ın (svt) elçisi olmuştu artık. Karanlıklar aydınlık olacaktı artık… İlk önce Hatice’sine gitti, ***“Beni örtünüz, beni örtünüz”*** dedi.
Örtüsüyle örttü, şefkatiyle bürüdü Hatice Rasulullah’ı (sav).
Evet, Hz. Hatice (ranha) ilk iman edendi. İlk Müslüman olan. Eşine, Rasulullah’a (sav), ilk inanan.
Vahiy kesildiğinde Peygamber (sav) üzgün, insanlar alayla *“Muhammed’in Rabbi onu terk etti”* diyordu.
Kimse inanmıyordu, meczup diyenler, şair diyenler...
Bir kişi hariç. O’na inanan bir kişi vardı sadece. O da en güzel biçimde O’nu teskin ediyordu; *“Allah seni zayi etmeyecektir cancağızım.”*
Allah (svt), O’nu (sav) zayi etmedi de...
İfsat kokan Mekke’nin kurtarıcısı vardı artık. Cebrail (as), Muhammed-ul Emin’e (sav) okuyordu ayeti kerimeleri… Rasulullah (sav) da cehaletin karanlığında kaybolan Mekke halkına… Kimileri sövüyor, kimileri taşlıyor kimileri de dövüyordu Rasulullah’ı (sav)…
Huveylid kızı Hatice’nin (ranha) şiarı ise bambaşka *“İşittik ve itaat ettik.”*
Sırtlarını Allah’a (svt) dayayıp çıkmışlardı yola. Rasulullah (sav) ailesinden, akrabalarından, ev ahalisinden başlamıştı Allah’ın (svt) davasını anlatmaya. Hatice (ranha) bir yandan, Allah’ın Peygamberi (sav) diğer yandan. Mekke sokaklarında artık İslam’ın rüzgarları esmeye başlamıştı. Rahmet ve şifa rüzgarları…
İnsanların diline pelesenk olmuştu şu sözler; *“Mekke’nin yetiminden de, ona inanan Huveylid kızı Hatice’den de uzak durun.”*
Vahye tabi olmanın, peygambere inanmanın bir bedeli vardı elbet… Herkes tarafından sevilen, sayılan Hatice’nin (ranha) artık çevresinde kimsesi kalmamıştı…
Hatice’nin (ranha) hayatı değişti, Hatice’nin (ranha) çevresindeki insanlar bir bir gider oldu.
Ama bunun bir önemi yoktu. Onun için önemli olan, Allah’ın (svt) rızası ve Allah’ın Elçisine (sav) destek olabilmekti. Fedakar Hatice (ranha)...
İlklerden olan Hatice (ranha)...
Mekke’nin ticaret kadını ve zengininin vefatı esnasında tek bir mal varlığı kalmamıştı. Tüm malını, servetini İslam için feda etmişti.
Tarih Hatice’yi (ranha) tozlu sayfaları arasına aldı. Ama ne var ki şânı Ümmetin kalbine altın harflerle kazındı…
Şimdiyse Huveylid kızı Hatice’den (ranha) öğrendiğimiz fedakarlığı biz temsil etmeliyiz.
Yine ifsat olmuş cehalet kokan dünyaya İslam’ı egemen kılmak için biz ilkelerden olmalıyız.
Tıpkı Hatice gibi, Ebubekir gibi, Ali gibi, Zeyd gibi (ranhum)
Adımız Zeynep olsa da ahlakı Hatice (ranha) ahlakı olan nesiller olmalıyız.
Adımız Fatıma olsa da davası Hatice’nin (ranha) davası olan gençler olmayız.
Adımız Ayşe olsa da edebi Hatice (ranha) edebi olan kadınlar olmalıyız.
Adımız Sümeyra olsa da sabrımız Hatice (ranha) sabrı olan anneler olmalıyız.
Adımız Zümra olsa da sadakatimiz Hatice (ranha) sadakati olan eşler olmalıyız.
Kısacası asrımızın Hatice’si, asrımızın öncüsü olmalıyız…
Asrımızın Haticelerine, öncülerine selam olsun…

Zeynep İMAMOĞLU 

VEFÂ ÂBİDESİ HZ. HATİCE (ranha)

Aziz ve kıymetli kitabımız Kur’an-ı Kerim birçok peygamberden kıssalar halinde bahseder.

468843617_1506690563372332_2482440838853652579_n.jpg

Aziz ve kıymetli kitabımız Kur’an-ı Kerim birçok peygamberden kıssalar halinde bahseder. Bahsedilen kıssalar ibretliktir, öğüt almamız içindir. Ancak peygamberlerden hariç yine kıssalar halinde bazı olaylardan bahsedilir. Onlardan bir taneside Hâbil ve Kâbil’dir.

Rivayete göre Âdem’in iki oğlu Hâbil ile Kabil arasında bir ihtilâf çıkmış, babaları her ikisinin de Allah’a kurban sunmalarını, hangisinin kurbanı kabul edilirse onun haklı olacağını söylemişti. O zaman gökten inen bir ateşin kurbanı yakması, kurbanın kabul edildiğini gösteriyordu. **(Âl-i İmrân 3/183)** Sunulan kurbanlardan Hâbil’inki kabul edildi. Kıskançlığı yüzünden bu durumu içine sindiremeyen Kabil, kardeşini öldürdü. [İbn Kesîr, III, 76[

Kâbil, ziraat ürünlerinin en kötüsünden az bir miktar takdim etti. Ayrıca takdimenin kabul edilip edilmemesinin onun için önemi yoktu.Hâbil ise sürüsünün en iyilerinden besili bir koç ile süt ve yağ takdim etti; içinden de hakkıyla Allah’ın (svt) emrine boyun eğmeyi ve rızâsını kazanmayı arzu ediyordu. Bu olayı Allah Azze ve Celle Yüce Kitabımızda şöyle naklediyor:

وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ ابْنَيْ اٰدَمَ بِالْحَقِّۘ اِذْ قَرَّبَا قُرْبَاناً فَتُقُبِّلَ مِنْ اَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الْاٰخَرِؕ قَالَ لَاَقْتُلَنَّكَؕ قَالَ اِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّٰهُ مِنَ الْمُتَّقٖينَ لَئِنْ بَسَطْتَ اِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنٖي مَٓا اَنَا۬ بِبَاسِطٍ يَدِيَ اِلَيْكَ لِاَقْتُلَكَۚ اِنّٖٓي اَخَافُ اللّٰهَ رَبَّ الْعَالَمٖينَ اِنّٖٓي اُرٖيدُ اَنْ تَبُٓوأَ بِاِثْمٖي وَاِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ اَصْحَابِ النَّارِۚ وَذٰلِكَ جَزٰٓؤُا الظَّالِمٖينَۚ فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ اَخٖيهِ فَقَتَلَهُ فَاَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرٖينَ فَبَعَثَ اللّٰهُ غُرَاباً يَبْحَثُ فِي الْاَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارٖي سَوْاَةَ اَخٖيهِؕ قَالَ يَا وَيْلَتٰٓى اَعَجَزْتُ اَنْ اَكُونَ مِثْلَ هٰذَا الْغُرَابِ فَاُوَارِيَ سَوْاَةَ اَخٖيۚ فَاَصْبَحَ مِنَ النَّادِمٖينَۚۛ

**“Onlara Âdem’in iki oğlu hakkındaki haberi gerçek olarak oku. Hani her biri birer kurban sunmuşlardı da birinden kabul edilmiş, ötekinden kabul edilmemişti. -Kurbanı kabul edilmeyen-, “Seni öldüreceğim” demişti. O da, “Allah sadece müttaki olanlardan kabul eder. Andolsun sen beni öldürmek için bana elini uzatsan da ben seni öldürmek için elimi uzatmam. Ben âlemlerin Rabbinden korkarım. Ben dilerim ki sen benim günahımı da kendi günahını da yüklenesin ve cehennem halkından olasın. Zalimlerin cezası budur” dedi. Nefsi kendisini kardeşini öldürmeye yöneltti ve nihayet onu öldürdü; böylece ziyana uğrayanlardan oldu. O anda Allah bir karga gönderdi. Karga ona, kardeşinin cesedini nasıl gömeceğini göstermek için yeri eşeliyordu. “Yazık bana, şu karga kadar bile olmaktan, kardeşimin cesedini gömmekten aciz miyim!”dedi; sonunda da pişmanlık duyanlardan oldu.” [Mâide 27-31]**

Bu olay üzerine Peygamber efendimiz (sav) şöyle atıfta bulunmuştur:

***“Haksız yere öldürülen hiçbir kimse yoktur ki onun kanından Âdem’in birinci oğluna bir pay ayrılmasın. Zira cinayeti âdet edenlerin ilki odur.” [Müsned, I, 383]***

Dünyamızı hayırla donatmak için Allah’a (svt) kulluğun hürriyet değil, teslimiyet olduğunu bu vakıa üzerinden idrak etmemiz gerekir.

Bütün amellerimizi Allah’a (svt) takva ile sunmamız, yalnızca O’nun (svt) rızasını kazanmak için salih bir niyet ile yapmamız gerekir.

Takva, kulun yüce yaratıcının azametinden korkarak ve rahmetini ümit ederek Rabbine karşı olan kulluk görevlerini yerine getirmesi, emirlerini tutup yasakladıklarından kaçınması, dünyasını rızayı ilahi çerçevesinde düzenlemesi anlamına gelir.

يَٓا اَيُّهَا النَّاسُ اِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَاُنْثٰى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَـبَٓائِلَ لِتَعَارَفُواؕ اِنَّ اَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللّٰهِ اَتْقٰيكُمْؕ اِنَّ اللّٰهَ عَلٖيمٌ خَبٖيرٌ

**“Ey insanlar! Şüphesiz sizi bir erkek ile bir dişiden yarattık, tanışasınız diye sizi kavim ve kabilelere ayırdık, Allah katında en değerli olanınız O’na itaatsizlikten en fazla sakınanınızdır. Allah her şeyi hakkıyla bilmektedir, her şeyden haberdardır.” [Hucurat 13]**

Takva; insanın özde ve sözde, davranışlarda, sözlerde ve fiillerde her zaman kendini Allah’ın (svt) huzurunda bilerek buna göre hareket etmesi, harama düşmek korkusuyla bazı mubahları, hatta helalleri de terketmesi ve tüm varlığıyla O’na (svt) yönelmesiyle zirve bulur.

Bu bağlamda takva, aynı zamanda Allah’a (svt) ve O’nun (svt) yarattıklarına karşı saygı, sevgi ve şükür duyarak varlık bilincinde olmak anlamına gelir. Allah’a (svt), hükümlerine, yarattıklarına saygı duymak, teslimiyet göstermek, muhafızı olmak, uygulamak mümince bir yaşantının neticesinde gerçekleşir.

***“Takva sahibi olan; İnsanlara gösteriş yapmaz, dinine zarar verecek bir işe girişmez. Allah’ın sınırlarını koruyanı Allah da korur.” [İbnü'l-Cevzi]***

Amellerini Allah’ın (svt) rızasını gözeterek, salih bir niyetle yapan Hâbil, Allah’ın (svt) izniyle kazanan olmuştur. Kıskançlık ile dünyasını ve ahiretini yakan Kâbil, kaybeden olmuştur.

Hayırda yarışmak yerine, kıskançlıkla, doyumsuzlukla hayatını ikame ettirmek, İslami bir yaşantıya uymayan Allah’ın (svt) rızasından uzak bir yaşantıya sebep olur.

Bizler için önemli olan, Allah’ın (svt) rızasını kazanmak için Allah’ın (svt) bizler için verdiği nasihatları almamız, ibretlik olaylardan ders çıkarmamızdır.
Allah’ın (svt) ipine sımsıkı tutunur, emir ve nehiyleri yerine getirir, insanlığı İslam ile hükmetmeye davet eder, bireysel ve toplumsal amellerimizi hakkı ile ikame edersek, Allah'ın izni ve inayetiyle Hakkı yaşayanlardan oluruz.

Allah için yaptığımız her ameli küçümsememeli, niyetlerimizi her daim salih tutmalıyız.

Din kardeşlerimizle aramızdaki bağı sıkı tutmalı, onlara yapacağımız her iyiliği ve fedakarlığı Allah (svt) adına yapıp kıskançlık gibi, böbürlenme gibi duygulardan kendimizi soyutlamalıyız.

Rabbim bizlere takva ile bezenmeyi, her halimizde İslam'ı hakkı ile temsil etmeyi nasip etsin.

Hatice YİĞİT

Hamas Lideri İsmail Heniyye Tahran’da Suikast Sonucu Şehit Edildi

YANGINLAR YÜREĞİMİZİ YAKIYOR, SELLER GÖZYAŞIMIZI AKITIYOR

VEFÂ ÂBİDESİ HZ. HATİCE (ranha)

KURTULUŞ VE HÜSRANIN BELİRLEYİCİSİ: “TAKVA”

EY MÜSLÜMAN, BU SEN DEĞİLSİN!

İSLAMİYET’TEN ÖNCEKİ TOPLUMLARDA KADININ YERİ VE İSLAM’IN KADINA VERDİĞİ ÖNEM

Gençler Artık Evlenmiyorlar

Hakkımızda

Linkler

İletişim Bilgilerimiz

Hamas Lideri İsmail Heniyye Tahran’da Suikast Sonucu Şehit Edildi

YANGINLAR YÜREĞİMİZİ YAKIYOR, SELLER GÖZYAŞIMIZI AKITIYOR

VEFÂ ÂBİDESİ HZ. HATİCE (ranha)

KURTULUŞ VE HÜSRANIN BELİRLEYİCİSİ: “TAKVA”

EY MÜSLÜMAN, BU SEN DEĞİLSİN!

İSLAMİYET’TEN ÖNCEKİ TOPLUMLARDA KADININ YERİ VE İSLAM’IN KADINA VERDİĞİ ÖNEM

Gençler Artık Evlenmiyorlar

Sosyal Medya